อำนาจการควบคุมผู้ถูกจับของเจ้าหน้าที่ตำรวจในการจับกุมความผิดลหุโทษ

ในปัจจุบันมีประเด็นทางกฎหมายที่ว่า “ในการจับกุมข้อหาไม่แสดงใบอนุญาตขับขี่ ที่มีอัตราโทษปรับไม่เกิน 1,000 บาท ซึ่งเป็นความผิดลหุโทษ โดยตำรวจจะควบคุมผู้ถูกจับเท่าที่ถามคำให้การ และเท่าที่รู้ตัวว่าเป็นใครและถามที่อยู่นั้น จะจับตัวไปที่โรงพักไม่ได้นั้น” ข้อเท็จจริงเป็นเช่นไรมาดูกันครับ

มีบางท่านเอาขั้นตอนการควบคุมผู้ถูกจับหลังจากถึงที่ทำการของพนักงานสอบสวน ป.วิ อาญา มาตรา 87 มาปนกับขั้นตอนการควบคุมผู้ถูกจับในการจับกุมตาม ป.วิ อาญา มาตรา 83 ทำให้เกิดความสับสนในขั้นตอนของการจับกุมผู้กระทำความผิดกฎหมายของเจ้าหน้าที่ตำรวจ ทั้งที่ได้มีแนวคำพิพากษาศาลฎีกาที่อธิบายไว้อย่างชัดเจนแล้ว 

จากขั้นตอนของกฎหมายในการปฏิบัติหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ตำรวจตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา การควบคุมผู้ถูกจับของเจ้าหน้าที่ตำรวจ เราพิจารณาแยกเป็น 2 ขั้นตอน ดังนี้ คือ 

1. การควบคุมในขั้นตอนการจับกุม (ป.วิ.อาญา มาตรา 83) โดยเจ้าหน้าที่ตำรวจผู้จับมีอำนาจควบคุมตัวผู้ถูกจับนับแต่เวลาที่จับกุม มาจนกระทั่งนำตัวผู้ถูกจับมาถึงที่ทำการของพนักงานสอบสวน (ที่สถานีตำรวจ)

2. การควบคุมขั้นตอนหลังจากถึงที่ทำการของพนักงานสอบสวน หรือ หลังจากถึงที่สถานีตำรวจ ( ป.วิ.อาญามาตรา 87 ) พนักงานสอบสวน หรือตำรวจที่รับตัวผู้ถูกจับ ที่สถานีตำรวจ ในความผิดลหุโทษ มีอำนาจควบคุมตัวผู้จับเท่าที่ถามคำให้การ และเท่าที่รู้ตัวว่าเป็นใครและถามที่อยู่ แล้วปล่อยตัวไป

โดยได้มีแนวคำพิพากษาศาลฎีกาพิพากษาวางหลักไว้ว่า “การควบคุมผู้ถูกจับ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา87 ให้เริ่มนับเวลาควบคุมตั้งแต่เวลาที่ผู้ถูกจับมาถึงที่ทำการของพนักงานฝ่ายปกครองหรือตำรวจ” (คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 984/2529)

ดังนั้นจากประเด็นที่ว่า “ในการจับกุมข้อหาไม่แสดงใบอนุญาตขับขี่ ที่มีอัตราโทษปรับไม่เกิน 1,000 บาท ซึ่งเป็นความผิดลหุโทษ โดยตำรวจที่จับกุมจะควบคุมผู้ถูกจับเท่าที่ถามคำให้การ และเท่าที่รู้ตัวว่าเป็นใครและถามที่อยู่นั้น จะจับตัวไปที่โรงพักไม่ได้นั้น” จึงไม่ถูกต้อง 

การจับกุมความผิดลหุโทษตำรวจต้องจับกุมผู้กระทำความผิดไปที่สถานีตำรวจเพื่อส่งให้พนักงานสอบสวนก่อน ระยะเวลาในการควบคุมตามมาตรา 87 จึงจะเริ่มนับ หรือสรุปได้ว่าตำรวจมีอำนาจจับกุมผู้ขับขี่ที่ไม่แสดงใบอนุญาตขับขี่ไปที่สถานีตำรวจ ได้นั่นเอง